Kolejna książka przeczytana przeze mnie w tym roku.
Widzę jedyne uzasadnienie do pisania tego typu książek - uświadomienie czytelnikom, że należy mieć oczy szeroko otwarte na innego, nowego w naszym życiu człowieka, a jednocześnie ograniczone zaufanie. Zaślepienie miłością nie zwalnia nas ze spojrzenia na druga osobę z dystansem i bez różowych okularów.
Nawet najbliższych nie dziwiło, że w dzisiejszych czasach żona nie pracuje, nie posiada komórki, własnego adresu e-mail, nie spotyka się sama z koleżankami, nie robi właściwie nic samodzielnie bez obecności męża, a dom jest twierdzą z podwójną bramą i z kratami w oknach. Łatwo jest nam oskarżać rodzinę i przyjaciół o zaślepienie i ignorancję, ale z drugiej strony nasze własne relacje są często powierzchowne i pozbawione prawdziwej bliskości.
Opis relacji małżeńkiej był tak przerażający, że momentami chciałam odłożyć książkę i już do niej nie wracać. Mam również mieszane uczucia co do zakończenia historii.
Widzę jedyne uzasadnienie do pisania tego typu książek - uświadomienie czytelnikom, że należy mieć oczy szeroko otwarte na innego, nowego w naszym życiu człowieka, a jednocześnie ograniczone zaufanie. Zaślepienie miłością nie zwalnia nas ze spojrzenia na druga osobę z dystansem i bez różowych okularów.
Nawet najbliższych nie dziwiło, że w dzisiejszych czasach żona nie pracuje, nie posiada komórki, własnego adresu e-mail, nie spotyka się sama z koleżankami, nie robi właściwie nic samodzielnie bez obecności męża, a dom jest twierdzą z podwójną bramą i z kratami w oknach. Łatwo jest nam oskarżać rodzinę i przyjaciół o zaślepienie i ignorancję, ale z drugiej strony nasze własne relacje są często powierzchowne i pozbawione prawdziwej bliskości.
Opis relacji małżeńkiej był tak przerażający, że momentami chciałam odłożyć książkę i już do niej nie wracać. Mam również mieszane uczucia co do zakończenia historii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz